بیست و دوم بهمنماه سال ۹۷ است و از پنجره از بین فریادهای مرگ بر آمریکا هر از گاهی سرودی چند دقیقهای به گوش میرسد که به نظر همخوانان آن میانسال به بالا هستند. آنچنان هماهنگی و حسی در خوانش سرود به گوش میرسد که منِ شنونده را تشنه شنیدن سرود بعدی این گروه میکند و تا آنجا پیش میرود که صندلی کار خبریام را رها کرده، پایین میروم تا از نزدیک این گروه را ببینم. همانطور که فکر میکردم گروهی میانسال و پنجاه به بالا که بدون استثنا همه سر و صورتشان بنای سفیدی نهاده است. همه لباس متحدالشکل زرد رنگ به تن داشتن. نزدیکتر که شدم دیدم بخاطر اینکه آزاده هستند لباس زرد موسوم به «زندانیان جنگ» یا «PW» بر تن داشتند که یادآور سالها مشقت و انتظار رهایی بود. سرود بعدی را میشونم و لذتش را میبرم. اجرا تمام میشود و جویای سرپرست گروه میشوم که آقاییست به نام «سید رسول عمادی». ماحصل این دیدار گفتگویی شنیدنی ازآب درآمد که در ادامه میخوانید: اینجا
خطا: فرم تماس پیدا نشد.